Onlangs las ik op accountant.nl een column van Berry Wammes, voorzitter van de NBA. Hij beschreef hoe hij het 21e wereldcongres van accountants (WCOA), dat medio november in Mumbai plaatsvond, ‘ontluisterend’ had gevonden. Er waren 6000 deelnemers aan het congres, waarvan 4500 uit India zelf. De Indiase deelnemers stonden op van hun stoelen om het clublied van de beroepsorganisatie ICAI te zingen, en klapten en joelden toen topman Gautam Adani India’s pad naar economische supermacht schetste. Volgens Wammes stond de zaal eerder die dag al op z’n kop toen yoga goeroe Swami Ramdev zei: ‘You are the soul of the economic world’.
In zijn column beschrijft Berry beeldend hoe schril het contrast was tussen de Indiase deelnemers enerzijds en de aanwezige Europeanen en Amerikanen anderzijds. ‘De seminars over duurzaamheid (het congresthema was ‘Building trust enabling sustainability’) werden grotendeels door westerse sprekers gepresenteerd en deden met verhandelingen over standaarden plichtmatig aan. Waar het ging over ontwikkeling, innovatie en ondernemerschap werden vooral Indiase feestjes gevierd,’ aldus Berry Wammes. Hij was verbijsterd over de tegenstelling, ik absoluut niet. Ik roep al jaren om meer passie en levensenergie, zowel in de accountantsopleiding als in het vak zelf. Toen ik Berry’s column las, was ik heel blij dat hij de behoudzucht van de Nederlandse accountants noemde, en ons opleidingsmodel ‘een korset’. Ik dacht alleen: ‘beetje laat’.
In 2018 traden Endymion Struijs en ik toe tot de LOA van de NBA. De overige leden vroegen ons om onze visie over het vak te delen, en dat leidde tot ons rapport ‘Meer Kleur’. We beschreven toen al het gebrek aan plezier, passie en ondernemerschap. Op de voorpagina van het rapport prijkte een zwart-wit foto van Filippo Sorcinelli – een man met een woeste baard, deels ontbloot bovenlijf en een peuk hangend uit zijn mond. De foto stond vlak daarvoor in het FD, en ik weet nog hoe ik in luttele seconden een oordeel vormde over deze man, die me nogal duister leek. Dat oordeel stelde ik ogenblikkelijk bij toen ik het bijbehorende artikel las. Dit was namelijk de kleermaker van de paus, die adembenemende creaties maakt voor de geestelijk leider. Sorcinelli zei iets wat wij ook hebben opgenomen in ons rapport; op de vraag ‘Geeft de paus u alle creatieve vrijheid?’ antwoordde hij dit: ‘Er zijn een paar richtlijnen. Hij moet zich goed kunnen bewegen en zijn werk kunnen doen. Binnen dat kader is er genoeg ruimte voor eigen inbreng. […] Maar bij liturgische kleding gaat het niet om mij of mijn handschrift. Dat zou te ijdel zijn. Ik ben echt ondergeschikt aan de functie van de kleding.’ Wat een prachtig antwoord. Hij heeft een nederige houding en is daarmee zo creatief dat hij binnen de strenge regels van de kerk een ongelooflijke expressie en creativiteit tentoon kan spreiden.
Je kunt dit bijna 1 op 1 op het accountantsvak leggen. Wij moeten binnen de (beroeps)regels op zoek naar de creativiteit en expressie om het vak kleurrijk en vernieuwend te maken. Dan voelen we ook weer dat we inderdaad de ziel van de economisch wereld zijn.
Wil je het hele rapport ‘Meer Kleur’ van Endymion en mij (Antoinette Dijkhuizen), lezen? Lees het hier.
