Ik heb nog nooit zo veel op mijn bord gehad als de laatste maanden. Ik heb kei- en keihard gewerkt.
We hebben met 4you een pittige overname gehad. Tot juli waren we met 20 mensen. Dan ben je klein, flexibel en ken je alle klanten en dossiers. Op 1 juli kwamen er 15 collega’s bij en daarna nog een paar externen. Dat was schakelen. We zijn inmiddels met 40 mensen, dan ben je ineens een bedrijf.
In de fase waarin je van 25 naar 50 man gaat, ga je van organisatiefase – groei door structuur – naar managementfase – groei door leiding. Dat is voor elk bedrijf de moeilijkste fase. Als je in gedachten houdt dat wij ook nog eens een overname hadden, is het niet zo gek dat ik hard moest werken.
‘Gaat het wel goed met je, Antoinette?’ vroeg iemand uit mijn omgeving op LinkedIn. ‘Ik heb je al zo lang niet gezien.’
‘Ik heb nog nooit zo hard gewerkt’, verzuchtte ik, terwijl ik me bedacht hoe fijn het toch is als mensen op deze manier op je letten, signalen opvangen en de verbinding zoeken.
‘HarD gewerkt, of harT gewerkt?’ vroeg hij.
Die vraag zette me aan het denken. Iedereen die me een beetje kent, weet dat ik hart werk. Ik haal energie en inspiratie en bezieling uit werken op die manier. Maar door die overname was ik hard gaan werken. Alles moest geregeld worden: arbeidscontracten opgesteld, procedures en systemen moesten worden aangepast, we moesten nieuwe mensen en klanten begrijpen… Elke keer als ik dacht ‘nu heb ik het gefikst’, kwam de volgende golf. Ik bleef oplossen en branden blussen. Dan dendert je energieniveau naar beneden, tot je af en toe geïrriteerd raakt. En je kunt wel een toneelstukje opvoeren, maar dat voelen mensen. Als je vrolijk doet maar het vanbinnen niet bent, is het niet authentiek.
In alle eerlijkheid geef ik toe dat ik het niet altijd even leuk vond de afgelopen maanden. Twee bedrijven bijeen brengen, waar in beide gevallen sprake is van zowel formeel als informeel leiderschap, is geen sinecure. Ik moest dealen met weerstand. Ik heb pas nu ten volle gevoeld hoe hard het werken is om weer omhoog te klimmen als de bodem van je bedrijf een beetje wegzakt.
Maar ik ben er weer!
Ik ben ervan overtuigd dat iedereen op de juiste plek zit. Ik heb ervoor gezorgd dat mensen met een coach konden praten, om weer helemaal in hun kracht te komen.
En ikzelf heb ook met coaches gepraat, daar doe ik niet geheimzinnig over. Ik ben deze pittige periode te boven gekomen door nóg bewuster te leven (en werken!) naar de waarden die ik altijd al had. Als het druk is, hebben we allemaal de neiging om ’s avonds de laptop nog open te klappen of in het weekend te werken. Maar ik heb mezelf al lang geleden aangeleerd om die neiging te weerstaan. Na 5 dagen adrenaline móet je die 2 dagen bijkomen. Je moet uit je hoofd. Ikzelf doe dat bijvoorbeeld door te breien, kleding te maken of te tuinieren.
Ik heb in deze periode vaak gedacht aan een Chinese wijsheid, die stelt dat je op je handen moet zitten en niets moet doen als je op je aller drukst bent. Dan komt de creativiteit vanzelf weer terug.
Ik ben er weer, 4you is er weer. Nu is het tijd voor rust en tijd om weer hart te gaan werken. Op naar een prachtig nieuw jaar!
