Op 7 december kwam er op de accountant.nl een artikel online, ‘Het werkplezier moet structureel omhoog om een accountantsinfarct in 2023 te voorkomen.’ Experts verwachten in 2023 een tekort van zo’n tienduizend accountants. Salarisverhoging voor de hele branche of een beter imago creëren, zijn de oplossingen waar vaker over gespeculeerd worden. Maar zou dit kunnen helpen? Of moeten we het werk leuker maken, ruimte maken voor zelfontplooiing en meer aandacht hebben voor het sociale aspect?
Tot onze verbazing is er nog geen inhoudelijke reactie op het artikel gekomen. Er ligt een zeer hoge sense of urgency, een accountantsinfarct. Ook wij zien deze aankomen, de uitstroom uit het beroep is groot, zeker in verhouding tot de hoeveelheid werk dat ligt te wachten.
Hoe houden we de mensen in onze sector gemotiveerd om blijvend voor ons beroep te kiezen? Vinden we het vak nog wel leuk? En de jeugd, doen ze nog mee? Laten we terugkeren naar de inleiding, ‘Salarisverhoging voor de hele branche of een beter imago creëren.’ Hier twijfelen wij sterk aan. Ja, het klopt, salarisverhoging is op korte termijn een oplossing. Overal worden de duurste auto’s en hoge salarissen aan junioren zonder ervaring aangeboden, puur om ze te lokken. Het komt bij ons over als een soort ‘gouden kooi’. Maar belangrijker is dat de mensen intrinsiek gemotiveerd blijven. Er wordt gezegd dat salarisverhoging inderdaad voor nieuwe mensen zorgt, maar werkt het ook op de lange termijn? Of zijn andere onderwerpen meer urgent? Een assistent zei laatst, “Als je echt wil groeien in de accountancy moet je goed zijn in je vak en een fijne werkomgeving hebben, dan heb je niets aan een hoog startsalaris.”
De druk van de werkzaamheden, de werkdruk en werkstress is een veel besproken onderwerp. Er wordt van alle lagen in de sector steeds meer gevergd qua energie en kennis. We leven in een tijd waarin we steeds meer zekerheid moeten geven, maar ook steeds meer moeten doen omdat er veel van ons verwacht wordt. De NOW-dossiers hebben daarin geen positieve bijdrage geleverd. De aandacht binnen het beroep begint zich steeds meer te verschuiven naar ‘het compliant maken van de dossiers’, de accountants in opleiding (onze jonge mensen) zijn hier verontrust over. Dagelijks alleen maar bezig zijn met wet- en regelgeving, in plaats van het gevoel hebben dat je iets toevoegt. Niemand staat te springen om een dossier compliant te maken, het leukste is de interactie met de klant; op basis van een gedegen controle de klant nieuwe inzichten geven. Dat is wat ons drijft.
In het artikel wordt gezegd dat ‘innoveren niet zal helpen.’ Wij krijgen hier een dubbel gevoel bij. Innovatie helpt wel degelijk om de inhoud van de dienstverlening eigentijds aan te passen en de jonge mensen geïnteresseerd te maken voor het beroep. Ja, mensen gaan het beroep uit. Maar is dat vanwege het ontbreken van gelegenheid tot zelfontplooiing? Vinden deze mensen dat in andere (financiële) beroepen dan wel in hogere mate terug? Dat betwijfelen we. Juist bij een accountantsorganisatie is er ruimte om jezelf te ontplooien, je komt met meerdere partijen en diverse problematieken in aanraking; iets dat op dezelfde functie veelal niet gebeurt.
De term ‘Work hard, play hard’, roept ook op tot reflectie. Dit gebeurt té vaak en té extreem bij studenten, anders hoor je er blijkbaar niet bij? Als je studeert dan maak je automatisch lange dagen. Ondertussen gaat het werk door en wordt er óók daar van je verwacht dat je scherp en bijgelezen bent. Dan is er rust en structuur nodig om als mens het hoofd boven water te houden, om naast de cognitieve ontwikkeling ook de persoonlijke ontwikkeling ruimte te kunnen geven. Dan voegt ‘work hard, play hard’ helemaal niets toe. We hechten waarde aan rust en evenwicht.
Wij geven onze mensen begeleiding om dicht bij zichzelf te blijven in een hectische samenleving. Daarmee hopen wij de kans op een burn-out te voorkomen, maar ook dat onze jonge accountants zich kunnen ontwikkelen tot stabiele en vakvolwassen accountants. En nee, het is zeker geen verkooppraatje. Geef mensen een stem, ook de jongere generatie. Luister naar elkaar, toon onderlinge waardering en geef elkaar de ruimte om te blijven leren. Het gaat niet alleen om ‘uurtje factuurtje,’ maar óók om het maken van plezier. Je kiest voor een beroep en blijf erin omdat je er voldoening uit haalt en het toekomstperspectief van doorontwikkeling hebt. Innoveren en inspireren, het gevoel hebben dat je van toegevoegde waarde bent. Met oog voor de mens, zijn of haar ontwikkeling en de juiste balans. Zo moeilijk is het in de basis niet.
We hopen dat we met een gezonde levensstijl het accountantsinfarct kunnen voorkomen. Met behulp van een dosis gezond verstand, rust, regelmaat, een reële beloning, nieuwe ontwikkelingen en veel plezier. Laten we dat vooral met elkaar doen.
